اون کسی که این چتر رو برای آب‌پرتقال اختراع کرده ظرف یک سال میلیونر شده.
کاری که اون کرده تونسته خیلی خوب فراگیر بشه. این کار تونسته فراگیر بشه به‌خاطر اینکه کار جالبی بوده و یه نوآروی خیلی خوب بوده. برای این که یک نوآوری همه‌گیر بشه باید یک سری فاکتورهای روانشناسی در اون به‌کار رفته باشه که انسان‌های مُدگرا و لوکس‌پسند از اون خوشش‌شون بیاد. یک فاکتور مهم دیگه هم اینه که اون آدمی که این نوآوری رو انجام میده باید یه شخصیتی داشته باشه که انسان‌های دیگه بتونن ازش پیروی کنن با پیروی کردن از اون آدم باعث اُفت انسان نشه.
خوب وقتی مخترع این چتر تونسته تو یه سال این همه پولدار بشه پس یعنی هم شخصیت درستی داشته و هم طرحی که داده طرح لولس‌پسندی بوده. پس در این مورد حق به حقدار رسیده و منم از این بابت خوشحالم.


خوب حالا همیشه قضیه به این سادگیا نیست. یه موقع‌هایی بعضی آدما یه نوآوری‌هایی انجام میدن که واقعاً کار جالبی نیست و بشر بدون اون نوآوری هیچ چیزی از دست نمیده. مثلاً «سَتار» که ریشِ ستاری رو ابداع کرده. گفته بودم برای این که یه نوآوری فراگیر بشه باید یک سری فاکتورهای روانشناسی توش اجرا بشه. این ریش ستاری نه تنها هیچ فاکتور روانشناسی درش به کار نرفته بلکه یه‌جورایی نقطه‌ی مقابل این فاکتورهاست. گفته بودم برای اینکه یه نوآوری همه‌گیر بشه باید شخص ابداع کننده شخصیتی داشته باشه که پیروی کردن از اون باعث اُفت انسان نشه که به‌نظر من شخصیت ستار این ویژگی رو به هیچ وجه نداره.
خوب هنوز هم دیر نشده، اگه همین الآن هم بخوایم که از انسانهایی که شخصیت گهی دارن پیروی نکنیم می‌تونیم تا چند سال دیگه این عادت‌ها یا مُدهای منسوخ رو از بین ببریم.