۰۵ مرداد ۱۳۸۷
جا تره و بچه خیسه!!!
غم و قصه دیگه بسه دله تو باید برقصه (نوید و امید)
based on a real story دیشب یه جلسه ی بحث و گفتگوی خانوادگی تو خونه ی ما برگزار شد.و به این نتیجه رسیدیم که برای پیشرفت سطح خانواده باید از فکر جوونتر ها و تجربه ی بزرکتر ها استفاده نمود.
6 دنگ حواسمو میندازم پشت قبالت,حالا بگو زنم می شی??
_بابایی امروز یه بازی کامپیوتری خریدم.فوتباله.تا حالا همه ی بازی ها رو بردم.
_پسرم ایشالا تو بازی زندگی برنده بشی.
زین پس بجای عبارت زشت و زننده ی کارد و پنیر(کنایه از دشمنی)بفرمایید:سوسک و دمپایی.
_چطوری؟
_مگه دامپزشکی؟ (ایوول.خوب تو روش وایسادی)
واقعا از آدمایی که فرهنگ آپارتمان نشینی ندارن خیلی خوشم میاد.همیشه اونا رو الگوی خودم قرار دادم.نمی دونم شاید همینه که من همیشه یه حس عجیب دارم.یه جور احساس غریبه یه جور حس انسان دوستی ناخود آگاه-حس مسخره کردن هم نوع
تو چه جور دانش آموزی هستی که نمی دونی میرزا رضای قفقازی در سن 12 سالگی به چند زبان زنده ی دنیا تصلت داشته؟!!!
اسم خودتم گذاشتی دانش آموز.
آخه بي انصاف کلاهتو بکن قاضي.ديگه چي از خدا ميخاستي که بهش نرسيدي؟...بچه ي خوب زن خوب يه باغچه ي پر گل و گياه ديگه چي مي خواي؟ - هميشه از اوس کريم يه دختره ماماني ميخواستم ولي....
گرمترین سلامها رو از اینجا به دوستای خوبم در اطاق فرمان تقدیم می کنم
۰۴ مرداد ۱۳۸۷
یعنی چی؟! من هر روز دارم این مسیرو میرم و میام,دویست روپیه بیشتر نمیدم.
رانت خواری در 8:20
۰۲ مرداد ۱۳۸۷
دوستان عزیز وبلاگ من کاملا پرید.اگه وبلاگ منو ذخیره شده دارین لطف کنین اونو برای من بفرستین.Arishmass@gmail.com


عزیزانی که اسمشون تو لینک های من بوده و الان از قلم افتادن بهم اطلاع بدهند.
خاک پای شما
خب.....خوبین بچه ها جونم.
انتقاد سازنده جهت مجالس پذیرفته می شود.
پیکان مدل پنجاه و هفت در حد نو به فروش می رسد.
رب گوجه اوروم آدا لازمه برای بهبود وضعیت فعلی خانواده ی شما.
از نیاز های ما در ایران می توان به نیاز به زندگی اشاره کرد.
3مون برفک داره
روز اولی که به مدرسه رفتم....
آه.بدترین روز زندگیم بود.
وقتی ساعت 7 صبح از خواب بیدار شدم یه حسی بهم می گفت که امروز روز بدی هست.آره از همون اول می دونستم یه اتفاق بد قراره بیفته.
وارد مدرسه که شدم بچه ها رو دیدم که بعضی ها شون گریه می کردن,بعضی ها هم می خندیدن ....
بلاخره رفتیم سره کلاس.معلم اومد و خودشو معرفی کرد...
بغض عجیبی راه گلومو گرفت.احساس کردم گلوم شده مثه مار کبری...بله دیگه همین شد که من چند نفر از هم کلاسی ها و همچنین معلم خودم را نیش زدم و آنها در دم جان دادند.من هم از مدرسه اخراج شدم و به زندان فرستاده شدم و از نعمت با سوادی بی بهره ماندم.
می خوام یه هفته برم مسافرت,
با موبایل خاموش...دور از استرس و مشغله.

*این پست رو در اعتراض به پایین بودن زنگ خور تلفن همراهم نوشتم.
بدتر از صف صبحگاهی,مه رقیق صبحگاهی است.